Sonbahar…

Son da olsa sonbahar bir bahar

Oldum olası bir hüzün ayıdır benim için…

Muamma keşmekeş yaz aylarının bitmek bilmeyen günlerinin…

Kan ter içinde yetişmeye çalıştığımız…

Kuraklığın…

Dağınıklığın…

Dalgınlığın…

Bunalmışlığın…

Yerini…

Daha sakinleşen…

Ama arkasında ne olduğunu bilmediğimiz…

Günlere doğru şıvey şıvey gidiyoruz…

Ya da götürülüyoruz.

İstesek de istemesek de…

Sonbahar…

Son da olsa bir bahar…

Yaz sıcaklıklarının

Bizi esrikleştirdiği…

Savruklaştırdığı…

Günlerin rağmına…

Monotonlaşan yaşantımıza…

Geçiş aynı zamanda…

Geçiş…

Baharlar koridor gibi…

Dağıttığımız her şeyi toparlama…

Bir anlamda…

Ruhumuzun derinliklerine dalma…

Cismaniyetten sıyrılıp…

Gerçek benliğimize dönme…

Ruhumuun ufunetlerini…

Dönüşü olmayan sandala sallayıp…

Arındırmak….

Dupduru…

Tertemiz…

Yaşamsallığımızın özüne…

Kavuşmak…

Sonbahar…

Son da olsa bir bahar…

Insani çiçeklerimizi açtığımız…

Buhurdan kokular saldığımız…

Niteliği öncelediğimiz…

Ruhumuza makyajlar yaptığımız…

Bir bahar olsun…

Hüzün ki en çok yakışandır bize…

Diyen şair gibi..

Hüznü içselleştirerek…

Kendimizi arayıp…

Kendimize doğalım…

Son da olsa sonbahar bir bahar…

BESTAMİ BOZKURT

bestamibozkurt@gmail.com