Eskiden kullanırdık bu sözcüğü, sonra gözden düştü. Yerini karizma aldı. Aynı şey midir, bilemem ama karizmatik denilen kişilerin birer birer yıkıldığını görünce, acaba diyor insan.
Saçını özene bezene tarıyorsun, bir saç dikilmiş, gitti fiyaka.
O eski model kuyruklu arabanla saatte 10 km ile salınarak geziyorsun, benzin bitti yada aks kesti. Bitti fiyaka.
Havalı havalı şiir okuyorsun, unuttun. Geçmiş olsun. Dağıldı kalabalık.
...
Bi amca vardı, çoook eskiden iktidar olmuş bir parti yöneticisiymiş. Çocuğuz o zamanlar, parti bitmiş, o hala eski şaşalı günlerin hayalinde. Gözüm kravatında. Hiç çıkarmazdı , merak ederdim onunla mı yatıyor acaba? O kravat yaşam boyu kabusum oldu. Kravat boyu nerede olmalı acaba. Bence kemerin hemen altı. Bu amcanınki kemerden 1 karış yukarıda. O anlatıyor, benim gözler kravatta. Acep hangi ekol. Kendi mi bağladı. Fiyaka bunun neresinde.
...
Günümüzde her şey kes yapıştır oldu. Tarz, stil hep bir yerlerden kopya. Herkes birbirine benzeme derdinde.
Ya fiyaka...
Sadri Alışık fiyakalıydı. Erol Taş ta. Türkan Şoray da.
Artık fiyaka oldu karizma. Gerçi karizma da değil adı, o da eskidi. Niye herşey eskiyor, neyini begenmedik te attık çöpe?
İkonlar var artık. Ve sahte kopyaları. Iyi de orijinal fiyaka nerede satılıyor. Satılmıyor canım, içinden geliyor. İçinde yoksa, zorlama boşuna. Iyi de içimize nasıl giriyor? Bak buna verecek bir yanıt bulamadım. Yazeka ne der acaba?
...
Belki hep beraber tektip yemek, müzik, giyim ve o tektip kültürün
esaretinden uzaklaşsak , aramaya başlasak, bulur muyuz fiyakayı. Hadi bulduk, içimize sokabilir miyiz?