Çalışan ev hanımı olmak zordur; hem evin işlerini aksatmayacaksınız hem iş hayatında başarılı olup eve para getireceksiniz. Çalışma saatlerinden geriye kalan kısıtlı zaman zarfında yemek pişecek, ortalık toparlanacak toz alınacak hatta gerekirse bu arada iki de pantolon dikilecek. Yemeği ocağa koyarsınız mutfaktan çıkarsınız bir dönersiniz ki yemek yandı. Suçlu? Yok! Özrünüz hazır, “ben o zaman mutfakta yoktum”.

Yemekler şöyle ya da böyle yenir, bulaşıkları kabarsın diye eviyenin içine koyup musluğu açarsınız, içeriden cep telefonunuz çalar, bir koşu gidip açarsınız. Lâf lâfı açar sohbet uzar bu arada mutfağı su basar. Suçlu? Yok! Özrünüz hazır, “ben o zaman mutfakta yoktum”.

Çocuğunuz yan odada haytalık yapar, çok kızarsınız, daha içeri girmeden kolunuzu uzatıp yavrunuza bir şaplak atarsınız. Çocuğa şiddet uygulanmıştır. Suçlu? Yok! Özrünüz hazır, odada “ben o sırada o odada yoktum”.

Ders çalışacaksınız, izleyen gün sınavınız var, elektrikler kesilir. Çalışamazsınız, doğal olarak kötü not alırsınız. Kime şikâyet edeceksiniz? Doğal olarak TEK’e. Suçlu kim? Yok! İstediğiniz kadar bu kurumu suçlayın yanıtları hazır. “Biz o sırada orada yoktuk”.

Adam kadına şiddet uygular; bir iki yerinden bıçaklar sonra o sinirle mutfağa gider iki tek atar, döner bakar ki kadın ölmüş. Suçlu kim? Yok! Adamın özrü hazır, “ben o sırada mutfakta yoktum”. Kadın ölürken onun yanında değildir ya.

Sıraya girip halk ekmeği alacaksınız, başka türlü ekmek yeme şansınız yok çünkü diğer ekmeklere paranız yetmez. Adamın biri sıraya aradan kaynak yapar; kıyamet kopup itiş kakış başlayınca bizim uyanık, sanırsınız bu konuda hiç katkısı yokmuş gibi, kenara çekilir. Asıl suçlu? Tabii ki kenara çekilen. Ortalığı karıştır sonra “ben o dakika orada yoktum” havalarına gir. Yerlerse! Hoş şimdiye kadar herkes birçok şeyi yedi de artık umarım maymunun gözü açılmıştır. Yoksa “yandı gülüm keten helva”!

Hırsız ya, bir dükkâna girer ceplerine ufak tefek ne bulduysa doldurur, fütursuzca çıkar; mağaza çalışanları peşinden koşup onu yakalar. Yanıt hazır: “Ben o sırada dükkânda yoktum”. Suçlu? Yok! Hırsız biraz safmış, malı hamuduyla götürecek ki itibarı artsın, peşinden koşan da olmasın.

Çoğu zaman evde değilsinizdir; yardımcınızın bütün gün sizin işlerini yapacak diye imanı gevrer, zamanı gelince bunca çalışmasına karşılık olarak hak ettiği zammı ister, vermezsiniz. Suçlu? Yok. Yanıtınız hazır “ ben o sırada orada yoktum.”

Küçük torununuz size emanettir. Kim uğraşacak bu veletle, oğlunuz zaten bu kızla evlenmekle hata yapmıştır, bir de üstüne torununuza bakacaksınız. Haklı olarak uğraşamazsınız. Yavrucak tek başına oynarken parmağını kapıya sıkıştırır. Suçlu kim? Yok! Siz orada yoktunuz ki!

Hiç günahsız insanlar, hakları yenenler hapislerde çürür. Suçlu kim? Adalet yanıtlar, “Ben orada yoktum”.

Bu durumların ortak kaderi kimse orada olmayanlara hangi cehennemdeydin diye sormaz.

O zaman, bu zaman; gün olur devran döner; orada olmayanlar “keşke orada olsaydım” diye hayıflanır. Ancak çoktan iş isten geçmiştir.