Denetim, düşmanlık değildir…

Diyanet artık Sayıştay denetimine tabi değilmiş. Hadi hayırlı olsun. Demek ki Diyanet öyle bir kurum ki, hesap vermeye gerek duymuyor. O kadar temiz, o kadar şeffaf, o kadar dokunulmaz…

2024 yılı itibarıyla Diyanet’e ayrılan bütçe 91,8 milyar TL. Yanlış okumadınız. İçişleri Bakanlığı, Dışişleri Bakanlığı ve Kültür ve Turizm Bakanlığı bütçelerinin toplamından fazla. Ve şimdi bu kurumun harcamalarını kimse sorgulamayacak. Ne güzel dünya.

Burada mesele inanç değil. Kimse Diyanet’in varlığını, misyonunu tartışmıyor. Tartıştığımız şey, 85 milyonun vergisiyle dönen bir yapının "bize güvenin" diyerek hesap vermekten kaçması. Kusura bakmasınlar ama güven, denetimin sonucudur. “Bize güvenin, ama bakmayın ne yapıyoruz” demek biraz fazla naif kaçmıyor mu?

Denetim, düşmanlık değildir.
Denetim, kamu güveninin temelidir.

Çünkü denetim olmazsa; usulsüzlük olur, israf olur, yandaş kayırma olur. Ve en kötüsü: Hesap veremeyen alışır, hesap vermek istemeyene dönüşür.

Diyanet'in son yıllarda hangi kalemlere ne kadar harcadığını sormak bile artık “hassasiyet” sayılıyor. O zaman biz de soralım: 3 milyar TL personel dışı gider nedir? Otellere, lüks araçlara, devasa binalara giden para neyin nesi? Hac organizasyonlarında yapılan ihaleler neden şeffaf değil?

İşin trajik tarafı, Sayıştay bile raporlarında “bazı belgelerin Diyanet tarafından paylaşılmadığını” söylüyordu zaten. Şimdi artık o belgeler hiç görülmeyecek. Çünkü resmi olarak "görülmeye gerek yok" dendi.

Devlet kurumları hesap vermek zorundadır. Hele ki bu kadar büyük bütçeler kullananlar. Bu ülkede küçük esnafın POS cihazı fişi bile Maliye’ye raporlanırken, Diyanet’in milyarları sorgusuz mu olacak?

İnandığımız değerler adına yapılan her şeyin toplumdan gizlenmesi bir çelişkidir. Temiz olduğunu iddia eden, önce ışıkları açar. Kapıyı kilitleyip “bana güvenin” diyenin samimiyetine ise, artık kimse inanmıyor.

ANIL AKIN